Geld verdienen? Start een jeugdhulpverleningsclub.

In jeugdhulpverlenersland duiken steeds meer clubjes op die met behulp van belastinggeld wel ‘even’ kinderen en jongeren gaan redden. Uiteraard zitten er soms goede mensen achter, maar te vaak lijkt het er op dat men zichzelf een goed betaald baantje probeert te bezorgen, met een prima onkostenvergoeding.

Resultaten boeken, verantwoording afleggen en zorgvuldig handelen zijn termen die wel worden worden uitgesproken. Maar er naar handelen is vaak iets totaal anders. Cliënten worden geworven en begeleid. Maar begeleiden is wat anders dan over een kind praten en met een jongere naar afspraken gaan. Begeleiden hoort gericht te zijn op de toekomstige ontwikkeling van het kind, van de jongere zelf. Hij moet zich namelijk straks zelfstandig kunnen redden in de maatschappij.

Clubjes als De Care Express en Multi Plus Zorg & Dienstverlening zijn òf amateuristisch òf zelfverrijking. En soms allebeide. Er is zowel sprake van flinke sommen belastinggeld die worden weggegooid als van mislukte kansen voor kinderen en jongeren. Dan zou je toch een goede controle verwachten. Maar vreemd genoeg lijkt er in jeugdhulpverlenersland geen toezicht te bestaan. Wat een gemiste kansen voor de toekomstige generaties.

‘Eén gezin, één plan’ blijkt nog steeds een loze kreet.

Halverwege 2007 introduceerde voormalig minister André Rouvoet de kreet ‘Eén gezin, één plan’ in hulpverleningsland. Niet lang hierna dook een nieuwe functie binnen de Bureaus Jeugdzorg op, te weten ‘gezinsmanager’. Deze gezinsmanager was bedoeld het aanspreekpunt te worden voor alle hulpverleners in een gezin om vervolgens alle hulpverleningstrajecten te gaan coördineren. Tegelijkertijd moest de werkdruk voor de gezinsvoogden (c.q. gezinsmanagers) afnemen. Hoe Rouvoet dat wilde realiseren zal wel altijd een raadsel blijven.

Ook introduceerde voormalig minister Rouvoet de Centra voor Jeugd en Gezin (CJG). Iedere gemeente moet minimaal één van een dergelijk centrum binnen de grenzen hebben. Opgericht zijn ze allemaal wel, maar dat er eenduidig wordt gehandeld kan niet worden gezegd. Ook hebben de meeste CJG’s in praktijk niet bijgedragen aan een verlaging van de drempel voor ouders die een opvoedvraag hebben.

Een Bureau Jeugdzorg (BJZ) die de functie van ‘gezinsmanager’ breed aan het invoeren is, is Bureau Jeugdzorg Agglomeratie Amsterdam (BJAA). Vreemd genoeg is deze functie ingevoerd zowel voor de vrijwillige hulpverlening binnen BJAA (was casemanager) als voor de hulpverlening in het gedwongen kader (was jeugdbeschermer/gezinsvoogd). Een discutabele beslissing die zorgt voor de nodige verwarring bij de ketenpartners van BJAA.

Inmiddels is het plan om te komen tot ‘Eén gezin, één plan’ bijna zes jaar oud, maar in de praktijk is er weinig tot niets verandert op het punt van hulpverlening in een gezin. Tijdens overleggen over een jongere zitten nog steeds tot soms wel acht hulpverleners van verschillende instanties aan tafel. Er wordt nog steeds structureel langs elkaar heen gewerkt. Dit ondanks de goede inzet van verschillende gezinsmanagers.

Wanneer wordt het oorspronkelijke programma van voormalig minister Rouvoet door de politiek geëvalueerd is een vraag die zich automatisch opdringt. Ook is het misschien zinnig om BJAA-directeur Sigrid van de Poel eens aan het woord te laten over de stappen die BJAA zet op dit punt.

Mijn zoon moet maar ergens anders gaan wonen.

De moeder kwam vanochtend stilletjes de school binnenlopen. Ze was gisteren uitgenodigd voor een gesprek met de afdelingsleider omdat het niet goed gaat met haar zoon. Hij komt veel te laat, spijbelt regelmatig en in tijdens de verschillende lessen doet hij weinig tot niets. Gisteren was hij na een half uur al van school weggelopen, omdat hij de tijd die hij weer te laat was, niet wilde inhalen.

Moeder vertelde al snel dat ze moedeloos is als het gaat om deze zoon. Haar andere vijf kinderen doen het prima, maar hij niet. Het is zelfs al zover gekomen dat hij wordt toegevoegd aan de Top 600 van Amsterdam. Dat is een lijst van jongeren die als notoire veelplegers te boek staan. Moeder snapt goed dat haar zoon aan deze lijst wordt toegevoegd. Ze verzucht opeens: ‘Misschien moet hij maar ergens anders gaan wonen‘. Deze gedachte wordt ondersteund en opeens veert moeder wat op: ze mag dit blijkbaar vinden!

Moeder belooft weer met haar zoon te gaan praten. En eind deze maand is er een groot overleg en dan wil moeder het idee van een woonplek ergens anders bespreken. Wel ergens waar hij goed wordt geholpen.

Gevlucht voor loverboy, maar nu bang voor ontvoering

Een paar maanden geleden ben je 15 jaar geworden; een mooie leeftijd. Voor jou betekende het echter dat je al ruim anderhalf jaar in het bezit was van je loverboy. Of zoals je hem zelf noemt: je pooier. En bezit was je van hem. Hij zei dat tegen je en jij voelde dat zo. En je ging naar bed met wie hij zei. En je deed zelfs je best om de klanten tevreden te stellen, want als ze klaagden, dan werd je geslagen of je werd een paar uurtjes gegeven aan de ‘vrienden’ van je pooier.

Je besefte ergens wel dat het niet goed was wat er gebeurde, maar je dacht ook dat het eigenlijk normaal was. Want de andere meisjes waar je contact mee had, maakten tenslotte hetzelfde mee. Dat wist je omdat je het zag en omdat je regelmatig met andere meisjes klanten of je pooier moest tevreden stellen. En soms genoot je ook van het leventje, zeker als je pooier lief voor je was en alle aandacht aan jou besteedde. Dat voelde je je verliefdheid weer en was je bereid alles voor hem te doen.

Tot die ene keer, nu ruim een week geleden. Je was afgezet bij klanten, maar die wilden niet om de beurt met jou. Ze dwongen je om hen alledrie gelijktijdig te bevredigen. Je weigerde dit eerst, maar ze dwongen je hardhandig om te doen wat zij wilden. Toen je klaar was en terug ging naar je pooier, stond hij je al kwaad op te wachten. Hij was gebeld dat ze niet erg tevreden waren. Daarop volgde een flink pak slaag, waarna hij tegen zijn ‘vrienden’ zei dat ze met je mochten doen wat ze wilden. Daaraan wil je nooit meer denken en je wilt er zeker niet over praten.

Het enige wat je nog een beetje overeind hield was de gedachte dat je weg wilde. De volgende dag ben je op de bus gestapt en ben je het politiebureau binnengestapt. Toen gebeurde er opeens van alles. Er kwamen mensen van Bureau Jeugdzorg met je praten en je moeder stapte het bureau binnen. Je durfde haar niet aan te kijken, zo bang was je dat zij boos zou zijn. Maar er gebeurde iets wat je niet eens durfde te dromen: je moeder nam je in haar armen en fluisterde dat ze van je hield. Toen kwamen de tranen en je hebt je leeggehuild. Daarna ben je met je moeder naar huis gegaan.

Ondertussen waren er allerlei mensen bezig om elders in Nederland een veilige plek voor je te vinden. Na een lange nacht, ging opeens de telefoon van je moeder en bleek dat je pooier van je actie had gehoord en op zoek was naar je. Ook reden er opeens vreemde auto’s langzaam door de straat. Je werd doodsbang en je moeder heeft een taxi gebeld. Samen zijn jullie naar het politiebureau gereden uit angst dat je pooier je komt ontvoeren of nog erger. Er wordt nu met spoed een veilige, geheime plaats voor je geregeld. Hopelijk krijg je ooit de kans weer kind te zijn.

Geschreven op: zondag 5 april 2009

Borstvoeding en strenge opvoeding zorgen voor slimmere kinderen

Alle Vrije Scholen, Iederwijsscholen en andere vrije opvoedings- en onderwijsvormen ten spijt, het is gebleken dat traditionele opvoedingsmethoden het beste resultaat opleveren. Tenminste, als je slimmere en sneller aanpasbare kinderen als beter ziet. Overigens betreft het hier methoden als borstvoeding, discipline en hoge verwachtingen. Uit een recente Britse studie blijkt dat een lakse opvoeding de kans op emotionele en gedragsproblemen op latere leeftijd verhoogt.

Dat zal even slikken zijn voor alle vrije geesten in onderwijs- en opvoedland: een lakse opvoeding waarin kinderen vrijgelaten worden, zorgt voor meer gedrags- en emotionele problemen bij jongeren. Daarentegen blijkt dat kinderen een strenge, maar toch liefhebbende opvoeding nodig blijken te hebben. Dit zorgt er namelijk voor dat ze zich beter kunnen aanpassen aan hun omgeving, ze doen het dan beter op school en hebben meer zelfvertrouwen. Vooral meisjes blijken baat te hebben bij een disciplinaire opvoeding. Te weinig zelfvertrouwen op jonge leeftijd leidt bij hen vaker tot emotionele problemen en verslavingen. Veel ouders doen volgens de onderzoekers “maar wat”. Maar kinderen nemen deze houding over, wat ervoor zorgt dat ze minder goed presteren dan hun streng opgevoede leeftijdsgenoten.

Daarnaast bleek uit het Britse onderzoek dat borstvoeding tijdens de eerste 6 maanden de band tussen een moeder en haar kind verbetert. Dit is overigens geen nieuws, want dat wordt al sinds jaar en dag verkondigd. Borstvoeding is niet alleen beter voor de gezondheid, maar ook voor de ontwikkeling op onderwijsgebied. Onderzoekers bestudeerden moeders terwijl ze een verhaaltje aan hun kind van 1 jaar voorlazen. De moeder die hun kinderen borstvoeding gaven hadden meer interactie en stimuleerden het kind meer dan de anderen.

Zullen we de Vrije Scholen, Iederwijsscholen en andere “lakse” scholen maar sluiten? Dat lijkt een bijdrage aan onze economie en dat kunnen we wel gebruiken in deze crisistijd. Strenge ouders en strenge leerkrachten lijken toekomst te hebben!

Geschreven op: zaterdag 28 maart 2009

Morning-afterpil per sms bestellen als je 11 jaar bent?

In Engeland kunnen meisjes vanaf elf jaar (basisschoolleeftijd!) straks zonder tussenkomst van een arts via sms de morning-afterpil bestellen. De regeling gaat vanaf juli in op zes scholen in Oxford en Banbury (Zuid-Engeland) die gelden als ‘hotspots’ inzake tienerzwangerschappen. Uit onderzoek blijkt dat in die twee Zuid-Engelse plaatsen relatief veel tienerzwangerschappen voorkomen.
De autoriteiten in beide plaatsen hopen dat meisjes na onbeschermde seks makkelijker hulp zoeken als het persoonlijke contact met een arts of apotheker niet meer nodig is. De dienst wordt geïntroduceerd door de Oxfordshire County Council en de Oxfordshire Primary Care Trust. Zij stellen dat deze dienst een extra steun is voor jongeren die niet naar een dokter of apotheker willen gaan. De tekstboodschappen gaan naar een verpleegster die de pil mag geven.

Als een meisje in de leeftijd van 11 tot 13 jaar gebruik maakt van de dienst, zal de kinderbescherming echter in actie komen. Hilary Panack van Straight Talking, een organisatie die zich inzet voor zwangere tieners, is wel blij met het initiatief. Desondanks blijft ze hameren op het belang van goede seksuele voorlichting. Ze vindt het een goede zaak dat tieners op deze wijze behoed kunnen worden voor het ondergaan van een abortus.

Niet iedereen in Engeland is echter zo enthousiast. Verschillende religieuze groeperingen hebben laten weten bezorgd te zijn over dit systeem. Uit internationaal onderzoek is echter gebleken dat het beschikbaar maken van de morning-afterpil geen effect heeft op de hoeveelheid ongewenste zwangerschappen en abortussen, stelt Norman Wells, directeur van de Family Education Trust.

In Nederland moet je minstens 16 jaar oud zijn om zelf op een website een recept te mogen maken om daarmee een morning-afterpil te krijgen. Wel geeft de organisatie achter deze website aan dat zij de leeftijd niet kunnen controleren en dat dit een taak is van de apotheker. Ook via de website Noodpil van de Rutgers Nisso Groep is de morning-afterpil te verkijgen. Een leeftijdsgrens wordt op deze websites echter niet genoemd. De website Sense tenslotte is erg leuk en speciaal gericht op MBO-scholieren. Op deze website is veel relevante informatie te vinden, waaronder over de morning-afterpil.

Lees ook:
Seksuele voorlichting op scholen aanpassen?

Geschreven op: woensdag 25 maart 2009

Vier jaar onderworpen aan een loverboy

Hoe vaak lees of hoor je er niet over: loverboys en hun slachtoffers. Hoe vaak het voorkomt weet ik werkelijk niet, maar ieder meisje dat een slachtoffer wordt is er één teveel wat mij betreft. Onderaan een deel van een artikel uit de Volkskrant. Dit omdat het een eenvoudig, maar wel aangrijpend verhaal is van een meisje die in de handen is geweest van een zogeheten loverboy. Een term die raar blijft klinken overigens, aangezien het niets met liefde te maken heeft.

Zo’n periode betekent dwang, geweld, verkrachting, geestelijke en lichamelijke mishandeling en vernedering. Dit vaak overgoten met grote angst en drank- drugsgebruik, om het betreffende meisje makkelijker hanteerbaar te houden. De verhalen die je vaak hoort over dure cadeautjes zullen vast in enkele gevallen kloppen, maar meestal niet. Vaak betreft het intimidatie, angst en pure afgedwongen aanhankelijkheid. Een extreme vorm van mensenhandel en slavernij!

                                                                ^{Maria en Lucie Mosterd (Guus Dubbelman / de Volkskrant)}

Het artikel hieronder gaat over Maria Mosterd en haar moeder Lucy. Maria was zo’n meisje en zij is bekend geworden door haar boek ‘Echte mannen eten geen kaas’. Ik heb het boek gelezen en ik werd er kil van. En dan te bedenken dat er lang niet alles in staat: het is slechts het beruchte topje van de ijsberg. Maria was 12 jaar toen het allemaal begon; ze was net van haar Zwolse basisschool overgestapt naar het middelbaar onderwijs. Er zitten dus zulke meisjes potentieel in iedere groep 8! Ik kan en wil er niet over nadenken, maar het moet wel. Want we willen toch allemaal dat onze meiden veilig zijn! Recent schreef ik nog over seksuele voorlichting op basisscholen. Misschien moet we dat anders vormgeven. Wellicht dat Pretty Woman uit Utrecht hier een bijdrage aan kan leveren.

Delen uit het artikel Vier jaar in de macht van een loverboy uit de Volkskrant:
Maria Mosterd is 12 jaar als ze vlak bij haar middelbare school Manou tegenkomt, een dikke jongen met een ‘neger-accent’, in een babyblauw pak en met een blinkende ketting om zijn nek. Ze vindt hem stoer en vraagt zich af hoe het zou zijn als hij haar vriendje zou worden. Manou blijkt een loverboy, en Maria raakt vier jaar lang in zijn macht.

Maria: ‘Het heeft niks met liefde te maken. Mensen denken meteen aan mooie jongens met dure auto’s die sieraden cadeau doen, op wie je eerst verliefd wordt, voordat je iets vervelends voor hem moet doen. Maar tegenwoordig is dat niet meer zo, dat kost die jongens alleen maar tijd en geld. Ik was niet verliefd op Manou; ik was bang voor hem. Er zou moeten staan: mensenhandelaar, of pooier.

Maria: ‘Ik wist al meteen dat hij niet klopte, maar hij was groot en iedereen had respect voor hem. Het was stoer om bij zulke jongens te zijn.’Lucie: ‘Maar had jij helemaal niet door hoe gevaarlijk hij was?Maria: ‘Neuh. (lacht) Ik ben altijd vrij gemakkelijk in de dingen geweest. En toen ik het eenmaal door kreeg, was het een beetje te laat.’

Maria: ‘Omdat ik bang was. Hij dreigde. En zijn stemming wisselde de hele tijd. Dan was hij eerst heel vrolijk dan opeens was hij boos. Of hij ging huilen en daarna weer hard lachen. Ik wist nooit wat ik aan hem had.
Dat hoort er ook bij: een meisje dom houden door haar geen opleiding te laten volgen. Het enige waar ze goed in was, dacht ze, was met mannen naar bed gaan. Ze had geen toekomstperspectief. Manou was haar toekomst.’Maria: ‘Ik mocht doen wat hij deed, later.’

Maria: ‘Ik blowde. Heel veel. Soms tien joints per dag. Ik had het ook wel nodig, anders kwam ik de dag niet door.

Maria: ‘Mijn eigen kleding was een beetje te kinderachtig. Als je met mannen naar bed moet, krijg je strakke kleren aan. En als je de straat op moet, heb je gewone kleren aan. Een jas en een trui. En mijn eigen kleren zaten in een tas in de auto.

Maria: ‘Ik weet alleen nog dat ik terug wilde naar Manou. Verder interesseerde het me vrij weinig.’Lucie: ‘Ik werd van jou niks wijzer. Je praatte Manou altijd schoon. Toen ging je naar vrienden in Almere, weg van hem. Maar je had nog voortdurend contact met Manou, want je had je telefoon gehouden.’Maria: ‘Ik wilde terug.’

Maria: ‘Als hij niet zei wat ik moest doen, deed ik niks. Hij dacht voor mij. Hij deed alles voor mij. Als ik niet wist wat ik moest zeggen, hield ik mijn mond dicht.

Maria: ‘Ik heb zoveel hulpverleners gezien. Uiteindelijk ging ik elke week. Naar het RIAGG, Bureau Jeugdzorg, Slachtofferhulp en weet ik allemaal waar.
Maria: ‘Maar ik praatte natuurlijk ook niet. Dan had ik een intakegesprek en binnen vijf minuten was ik depressief bij de één, bij de ander was ik suïcidaal, of had ik posttraumatische stress. Ik was een keer autistisch. Ik had zelfs ADHD.
Maria: ‘Dan dacht ik: oké, depressief, als jij dat wilt. En dan ging ik me zo gedragen en dan was ik weer klaar na een paar weken.’

Maria: ‘Ik was laatst nog bij de politie om informatie te vragen. Maar ze zeggen dat de kans groot is dat hij niet wordt vervolgd, omdat er niet genoeg bewijs is. En dan zou ik dus vier jaar ellende moeten ophalen voor niks.’

‘Ik had geen zin meer om bang voor hem te zijn. Ik heb nu andere dingen aan mijn hoofd. Mijn tweede boek komt eraan. Ik wil een stichting beginnen en een maandelijks blad maken. En dagen organiseren voor meiden zoals ik, die in de gevangenis zitten of in een instelling. Dat ze leuke dingen doen en zien dat er iets anders is dan alleen die jongen.’

Geschreven op: zaterdag 21 maart 2009

Crisis? Laat je kinderen er niet onder lijden!

Als je de media mag geloven zit ook Nederland diep in het moeras dat kredietcrisis heet. Ik kan niet zeggen dat ik het zelf merk of om mij heen zie, maar toch zijn er wel degelijk mensen die er last van hebben. Een behoorlijke groep omdat ze te naïef gretig op de beurs waren, maar ook een groep die wederom klappen heeft gekregen. Ik zeg met nadruk ‘wederom’ omdat dit een groep betreft die vrijwel iedere keer de klappen opvangt.

Om hen, en alle anderen die het niet breed hebben, een kleine service te bieden, heb ik onderstaand overzicht gemaakt. Want kinderen mogen niet de dupe worden van deze wereldwijde crisis!

Attracties met korting

Uitstapjes met de kinderen

Uit met korting

Kinderen met de trein

Tegemoetkoming studiekosten

Gratis schoolboeken

Belasting terugvragen jongeren

Vakantie in je eigen buurt

Betaalbare kindervakantiekampen

Geschreven op: vrijdag 13 maart 2009

Geweld tegen jeugdzorgmedewerkers onacceptabel

Al geruime tijd komt er steeds vaker nieuws naar buiten over geweld tegen hulpverleners. De ene keer betreft het ambulancepersoneel dat wordt belaagd, dan weer politieagenten of brandweerlieden. En ook steeds vaker wordt duidelijk dat jeugdhulpverleners en dan specifiek jeugdbeschermers het doelwit zijn van agressie, bedreigingen en mishandeling. Dergelijke misdrijven tegen de genoemde groepen hulpverleners worden terecht relatief streng bestraft. Dit geldt niet voor misdrijven tegen onderwijzend personeel, maar dat zie ik er nog wel eens van komen eerlijk gezegd.

Op 31 januari jl. was in het Nederlands Dagblad een artikel te lezen met als titel Geweld tegen voogd dubbel gestraft. Het gratis krantje Spits kwam vandaag met een artikel op de voorpagina met als titel Pak geweld jeugdzorg aan. Dit artikel was min of meer een vervolg op dat van 14 januari 2009: Jeugdzorg doelwit haters. Het aantal meldingen bij politie en justitie is laag als je kijkt naar het werkelijke aantal incidenten. En dat aantal neemt nog iedere maand toe. Ging het eerst om scheldpartijen en verbale bedreigingen, inmiddels lijkt fysiek geweld en bedreigingen met een mes of pistool de norm te worden voor kwade en emotionele ouders of andere betrokkenen.

Dat bv. ouders erg emotioneel zijn en worden als hun kind bijvoorbeeld uit huis wordt geplaatst is volkomen begrijpelijk. Dat ze dan wel eens woorden gebruiken die niet maatschappelijk geaccepteerd zijn, kan ik ook nog begrijpen. Maar intimideren, verbaal met de dood bedreigen, spugen en/of met een mes of pistool bedreigen gaat alle grenzen en begrip te boven. Het kan en mag nooit zover in onze maatschappij komen, dat we dergelijk wangedrag gaan accepteren of goedpraten!

Geschreven op: donderdag 5 februari 2009

Jeugdzorg wordt slecht vertegenwoordigd door Hans Kamps

Op 10 november 2008 heeft EénVandaag een journalistiek gezien schandalig item gebracht over de jeugdzorg. In deze uitzending werd geen duidelijk verschil gemaakt tussen de Bureaus Jeugzorg en de jeugzorginstellingen. Verder werd erg creatief gegoocheld met cijfers uit het jaarverslag 2007 van de branche-organisatie.

Een aantal politici leken EénVandaag direct te geloven toen zij populistisch voorrekenden dat de jeugdzorginstellingen slecht 2,2% meer jongeren had geholpen voor de vele extra miljoenen die beschikbaar zijn gesteld. Hans Kamps, de voorzitter van de branche-organisatie MOgroep Jeugdzorg werd ook kort aan het woord gelaten en kwam stuntelig over. Hij zal later beweren dat hij een beter verhaal voor de camera heeft gehouden, maar dat er veel is geknipt en geplakt, waardoor zijn verhaal slech voor het voetlicht kwam. De uitzending is terug te kijken op de website van EénVandaag.

Gisteravond presenteerde Felix Meurders weer het programma De Leugen regeert. In deze uitzending aandacht voor het feit dat de MOgroep Jeugdzorg gisteren naar de Raad voor de Journalistiek is gestapt om een klacht in te dienen tegen de uitzending van EénVandaag. Voorzitter Hans Kamps was ook weer te beluisteren en kwam ditmaal met een iets beter verhaal. Maar echt compleet en duidelijk was hij nog niet. Hij weerlegde het cijfermatige gegoochel van EénVandaag met een eenvoudig voorbeeld. Daaruit blijkt duidelijk dat de jeugdzorg veel jongeren heeft geholpen voor het extra geld en dat er op 31 december 2007 zelfs 2,2% meer jongeren hulp ontvingen dan op 1 januari 2007. De uitzending is terug te zien via de website van uitzendinggemist.

Wat ik miste in de toelichting van Hans Kamps is de uitleg dat die extra miljoenen incidenteel worden uitgekeerd en dat dit geld dus niet voor structureel meer plaatsen (lees: gebouwen) en structureel meer personeel kan worden gebruikt. Ondanks het feit dat het incidenteel geld betreft, hebben de jeugdzorginstellingen toch gezorgd voor 2,2% structureel meer plaatsen. Dat is een compliment waard lijkt mij. Ook heeft voorzitter Kamps niet verteld dat de wachtlijsten enorm terug zijn gebracht, al is ieder kind dat moet wachten er één teveel uiteraard. Kortom: het optreden van Hans Kamps was wederom onder de maat. Het is te hopen dat hij de branche beter heeft vertegenwoordigd bij de Raad voor de journalistiek, zodat het programma EénVandaag gedwongen zal worden de schandalige reportage te herroepen.

^{Foto: Hans Kamps, voorzitter MOgroep Jeugzorg}

Geschreven op: zaterdag 31 januari 2009